~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ *.......μαρξιστικά κείμενα, σκέψεις, ιδέες,* kepeme@gmail.com ...*~~~~~~~~~~~~
Διαδικτυακό Αρχείο Μαρξιστών

"Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της Ε.Ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [Ο Δρόμος της Αριστεράς]

Νίκος Μπελογιάννης

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη..................................... Νίκος Μπελογιάννης
~~~~~~~~~~~~~~


* 13 Αυγούστου 2015 * 222 Θλιβερά ανθρωπάκια ψήφισαν μέσα σε μια νύχτα το 3ο κατάπτυστο Μνημόνιο που είναι και ο θάνατος των Ελλήνων, τώρα ζητούν την ψήφο μας τους λέμε ΟΧΙ μέχρι το τέλος -

.

Ιδέες, Σκέψεις...

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

"Οι γιατροί της CIA" | Ρος Α. Κόλιν



"Οι γιατροί της CIA" 
 Ρος Α. Κόλιν
σελ. 496, εκδ. Λιβάνη
Τιμή: €16,00 -10% €14,40



Το βιβλίο Οι Γιατροί της CIA τεκµηριώνει τις εκτεταµένες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωµάτων από τους ψυχιάτρους στη Βόρεια Αµερική, κατά το δεύτερο ήµισυ του 20ού αιώνα. Χιλιάδες κρατούµενοι και διανοητικά πάσχοντες υποβλήθηκαν σε ανήθικα πειράµατα ελέγχου της σκέψης από κορυφαίους ψυχιάτρους και από ιατρικές σχολές.
Αυτή την ιστορία δεν την αναγνώρισε ποτέ η οργανωµένη ακαδηµαϊκή ψυχιατρική. Το δίκτυο των γιατρών ελέγχου της σκέψης που ήταν αναµεµειγµένοι στα προγράµµατα ελέγχου της σκέψης BLUEBIRD, ARTICHOKE, MKULTRA και άλλα έβλαψε πολύ τόσο την ψυχιατρική όσο και τους ψυχασθενείς. Στόχος του συγγραφέα είναι να σπάσει αυτή την απαίσια σιωπή.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Η επιρροή της μασονίας στην πολιτική ζωή του τόπου μας.




Η διείσδυση των μασόνων σε όλους τους καίριους τομείς του κρατικού μηχανισμού και γενικότερα της οικονομικής, επιστημονικής και κοινωνικής ζωής του τόπου γίνεται με μεθοδικότητα και με πρακτικό στόχο την τοποθέτηση ή τον έλεγχο ανθρώπων σε θέσεις «κλειδιά» από τις οποίες επηρεάζεται η λήψη αποφάσεων.



Από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ως τα υποκαταστήματα Τραπεζών και από τις δημόσιες επιχειρήσεις ως τις επαγγελματικές οργανώσεις, οι μασόνοι προσπαθούν να προωθούν μέλη τους σε καίριες θέσεις.

Το αποκορύφωμα βέβαια της προσπάθειάς τους είναι ο έλεγχος της...

 πολιτικής ζωής του τόπου και η διείσδυσή της στο Στρατό.  Χάρη στους επιδέξιους μηχανισμούς πολυάριθμα μέλη εισέρχονται στην οργάνωση της μασονίας όχι για κοινωφελείς σκοπούς αλλά από προσωπικά κίνητρα και ατομικά οφέλη. Εισέρχονται στη μασονία για να αναρριχηθούν στις δημόσιες υπηρεσίες και να ελέγχουν την κρατική εξουσία όπως και για να υποστηριχθούν με μυστικό τρόπο στις διάφορες επαγγελματικές απασχολήσεις τους.

Στενή είναι η σχέση της μασονίας με την κρατούσα μεγαλοαστική τάξη. Κανένας φτωχός και κανένας κοινωνικά αποτυχημένος δεν γίνεται δεκτός στη μασονία. Χαρακτηριστικά της μασονίας είναι η μυστικότητα των συνεδριάσεων, η επιμελής επιλογή των μελών και η αναγνώρισή τους με συμβολικές χειρονομίες,. Μυστήριο στην Ελλάδα παραμένει η λειτουργία του πολυώροφου κτιρίου της οδού Αχαρνών στην Αθήνα.Η μασονία συστηματοποιήθηκε ως οργάνωση το 1717 από τους Άγγλους, που την έθεσαν στην υπηρεσία των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων τους. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι «ο σιωνισμός άρπαξε και χρησιμοποίησε αμέσως σαν όπλο τη μασονία που εξυπηρετεί τη Μεγάλη Ιδέα των Εβραίων. Αυτήν που αναφέρεται στην παγκόσμια επικράτηση, όπως ορίζει το Ταλμούδ και επιδιώκει ο σιωνισμός». Στην Ελλάδα η μασονία ήλθε το 1740. Αλλά επίσημα, με τη μορφή ιδρύματος, λειτουργεί στη χώρα μας από το 1927. Έχει στοές σε πολλές πόλεις με χιλιάδες μέλη. Πίσω της κρύβονται πολλά και περίεργα.




 Η μασονία είναι ένα «πρακτορείο» διοχέτευσης στο εσωτερικό κάθε χώρας ιδεών και απόψεων, που υπαγορεύονται απ’ έξω.

 Πιο σημαντική δραστηριότητα έχει σήμερα ο Παγκόσμιος Τεκτονικός Σύνδεσμος (L.U.F.) που οργανώνει διεθνή συνέδρια για την προώθηση των σκοπών της μασονίας. Πέρα από τη LUF που εδρεύει στην Ελβετία και την έδρα της Διεθνούς της μασονίας, στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει ένα ακόμη ξένο μασονικό κέντρο. Αυτό που διοχετεύει τη γραμμή κατευθείαν στην κορυφή της μασονίας της κάθε χώρας: Στο Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού.




 Πρόκειται για μια ερμητικά κλειστή οργάνωση που συγκροτείται από σαράντα μασόνους, επιλεγμένους με αυστηρά κριτήρια από κάθε χώρα. Όλοι τους ανήκουν στο Ύπατο Συμβούλιο της χώρας τους και είναι οι άνθρωποι που διοχετεύουν αποφάσεις παρμένες στα άδυτα της στοάς του Λονδίνου, ρυθμιστικές συχνά της τύχης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Με μέσο εκτέλεσης τους κορυφαίους της μασονίας που είναι προωθημένοι σε θέσεις-κλειδιά…




ΜΠΕΝΕ-ΜΠΕΡΙΤ: Η ΥΠΕΡ ΣΤΟΑ.

 Είναι η στοά των στοών, αφού έχοντας ως εκπροσώπους διαλεχτά στελέχη της μέσα σχεδόν σε κάθε στοά των μασόνων και στη Μεγάλη στοά, ελέγχει και κατευθύνει τους πάντες και τα πάντα, δίνει κατευθύνσεις, παίρνοντας η ίδια κατεύθυνση και γραμμή για τα ελληνικά ζητήματα κατευθείαν από την Ουάσιγκτον! Η «Μπενέ-Μπερίτ» δεν είναι μόνο μια οργάνωση με δομή μασονική. Είναι κάτι περισσότερο: Υπέρ-οργάνωση με διαλεχτούς εκπροσώπους που ελέγχουν και τις Στοές των μασόνων!




Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

 Ο ελληνικός τεκτονισμός διαθέτει δυο κεντρικά όργανα: Τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδας ή Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδας και το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού της Ελλάδας του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Δόγματος που εδρεύουν στην Αθήνα (Αχαρνών 19) και τις 141 Στοές στην Αθήνα, τα επαρχιακά κέντρα, από τις οποίες πολλές ευρίσκονται «εν ύπνω»…




ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ.

 Η μασονία κρύβει το πραγματικό πρόσωπό της στην Ελλάδα και εμφανίζεται δημόσια με προσωπείο «νομικών προσώπων». Πίσω από το Τεκτονικόν Ίδρυμα κρύβεται και δρα η Μεγάλη στοά της Ελλάδος. Και πίσω από το σωματείο Τεκτονική Ένωσις κρύβεται και δρα το Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού. Πίσω από το προσωπείο κοινωνικών και φιλανθρωπικών σωματείων δρουν οι τεκτονικές στοές. Η μασονία κρατά μυστική τη μορφή της οργάνωσης, τη διδασκαλία και τη δράση της. Το μυστηριώδες Ύπατο Συμβούλιο του 33ου βαθμού στην Ελλάδα, εκτελεί τις αποφάσεις της Διεθνούς της μασονίας. Αποφάσεις που εκπορεύονται από ξένα «κέντρα» και ρυθμίζουν θέματα καίριας σημασίας για τον τόπο μας. Με 300 περίπου ενεργά μέλη σήμερα η στοά «Μπενέ-Μπερίτ» στην Αθήνα, έχει σαν γνωρίσματά ότι τα μέλη της είναι μόνο Ισραηλίτες και συγχρόνως Έλληνες υπήκοοι.




 Είναι παρακλάδι της Κεντρικής στοάς που εδρεύει στις ΗΠΑ. Παίρνει «γραμμή» κατευθείαν από την Ουάσιγκτον. Διαθέτει δικά της δικαστήρια που εκδίδουν αποφάσεις για τα μέλη της. Διαθέτει δικό της δίκτυο πληροφοριών και υποχρεώνει τα μέλη της να συλλέγουν «πάσας τας προς την στοάν χρησίμους πληροφορίας». Πληροφορίες που έχουν κατάληξη το Κέντρο, την Ουάσιγκτον. Με έδρα της ένα κτίριο στην περιοχή της Πλατείας Συντάγματος, η Στοά «Μπενέ-Μπερίτ» παρουσιάζει εξαιρετική δραστηριότητα που έχει σαν στόχο της: α) Την εξυπηρέτηση «των ευγενών ηθικών καθηκόντων του Ισραηλιτικού Λαού..». β) Τη συνεργασία με άλλα ομοειδή σωματεία. γ) Την «εξύψωσιν και ανάπτυξιν των διανοητικών και ηθικών προτερημάτων της ισραηλιτικής φυλής… δ) Να κάνει διαλέξεις με αντικείμενο «την γνώσιν του Εβραϊσμού..» και ε) Να καταστρώνει «σχέδια υπέρ της διανοητικής εξυψώσεως των Ισραηλιτών εν γένει» !




 Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ. 

Η μασονία είναι ένα δυνατό όπλο στα χέρια του σιωνισμού. Ο σιωνισμός έχοντας σκοπό του την ίδρυση μιας παγκόσμιας εξουσίας του Ισραήλ, με έδρα τα Ιεροσόλυμα, επιδιώκει την αποδιοργάνωση όλων των επιμέρους εξουσιών των άλλων λαών και την εξάλειψη όλων των εμποδίων… Πράγματι, η Ιερουσαλήμ κατέχεται και πάλι ύστερα από 20 αιώνες από τους Εβραίους. Το χρήμα του κόσμου και ο υλικός πλούτος βρίσκονται σε εβραϊκά χέρια, όπως επίσης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε όλες τις χώρες υπάρχουν ηγεσίες άμεσα ή έμμεσα δικές τους.




 Ολόκληρος ο ΟΗΕ καθώς και το Συμβούλιο Ασφαλείας αδυνατούν να επιβληθούν και οι αποφάσεις τους βρίσκονται στον κάλαθο των αχρήστων του Τελ Αβίβ! Στην επίτευξη όλων αυτών μεγάλη ήταν και είναι η συμβολή της μασονίας. Το μάτι του Ισραήλ σε κάθε χώρα! Ιδιαίτερα πολύτιμη για τον σιωνισμό είναι η διδασκαλία της μασονίας σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού, τον οποίο θεωρεί Μύστη, δηλαδή άνθρωπο προσοντούχο. Μα όχι Θεό. Η διδασκαλία αυτή εξυπηρετεί την άποψη του σιωνισμού ότι ο Μεσσίας δεν ήρθε ακόμα, αλλά αναμένεται και θα΄ ρθει για να εγκατασταθεί κοσμοκράτορας με έδρα την Ιερουσαλήμ όπως έχουν πει οι προφήτες.




Σε αυτό πάνω κινούνται και οι χιλιαστές, όργανα και αυτοί του σιωνισμού, έστω και αν πολλοί το αγνοούν.Πίσω λοιπόν, από την δραστηριότητα στις Μασονικές στοές, με ανθρώπους στις θέσεις-κλειδιά της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνικής ζωής και της Άμυνας. Πίσω από τις «φιλοσοφικές συζητήσεις» στα σκοτεινά «εργαστήρια». Πίσω από «αθώα» καταστατικά που παίρνουν τυπικό έλεγχο της Δικαιοσύνης. Πίσω από «Φιλανθρωπικά Ιδρύματα», «Ύπατα Συμβούλια», από «Ξιφοφόρους», «Άρχοντες», «Κραταιούς», «Ροδόσταυρους» και άλλους «αξιωματούχους» της μασονίας, με πλήρη άγνοια των περισσοτέρων μασόνων για το τι ρόλο παίζουν οι στοές τους, ποιο σκοπό εξυπηρετεί η μυστικότητα και η ίδια η ύπαρξή τους, κινείται ένα αόρατο δίχτυ που εξυπηρετεί τέλεια τους σκοπούς ξένων κέντρων αποφάσεων και Μυστικών Υπηρεσιών, όπως η αμερικάνικη CIA και η ισραηλινή «Μοσάντ».




Από τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, πολλές διδασκαλίες για το ρόλο και τον προορισμό του Ισραήλ διδάσκονται στις Στοές των μασόνων. Το σύνθημα και έμβλημα της μασονίας «Ελευθερία-Ισότης-Αδερφότης» αναφέρεται και στα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Το σύνθημα «Ελευθερία-Ισότης-Αδερφότης» των Ελλήνων Μασόνων είναι το ίδιο που για πρώτη φορά ειπώθηκε, γράφτηκε και καθιερώθηκε, στα πρακτικά του 1ου Διεθνούς Σιωνιστικού Συνεδρίου, στη Βασιλεία της Ελβετίας. Είναι αυτό που «ψιθυρίζουν» τα μέλη της «Μοσάντ» που είναι δραστηριοποιημένα και στη «Μπένε-Μπέριτ». Είναι η «ταμπέλα» για τη CIA και τους πράκτορές της.




ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ. 

Είναι γνωστός ο ρόλος των «Τυπικών» στη μασονία. Τα πάντα στη στοά γίνονται σύμφωνα με κάποιο Τυπικό. Τριάντα τρείς βαθμοί, καθένας με το Τυπικό του. Τυπικά για το «τεκτονικό συμπόσιο», Τυπικό της «υιοθεσίας λυκιδέως» της «συζυγικής αναγνωρίσεως», του «μνημοσύνου», των «εγκαινίων τεκτονικού ναού», της «εγκαταστάσεως νέου εργαστηρίου», της «εγκαταστάσεως προέδρου και αξιωματικών εργαστηρίων». 40 Τυπικά!




ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ «ΒΑΠΤΙΖΟΥΝ» ΤΕΚΤΟΝΑ. 

Η μασονία ποτέ δεν αποκαλύπτει τα μέλη της εφόσον βρίσκονται εν ζωή. Όταν όμως ο μασόνος πεθάνει τον παρουσιάζουν σαν μέλος της. Η μυστικότητα και ο θάνατος τους επιτρέπει να χαρακτηρίζουν οποιονδήποτε εκ του ασφαλούς σαν μασόνο, χωρίς ο συκοφαντούμενος ή κάποιος άλλος να μπορεί να αποδείξει την αναλήθεια του ισχυρισμού! Έτσι παρουσιάζουν οι μασόνοι σαν μέλη στοών τους, προσωπικότητες της πολιτικής και εθνικής ζωής, με δημοκρατικές περγαμηνές και τεράστια προσφορά, χωρίς να είναι δυνατός ο έλεγχος των ισχυρισμών τους.




 Εν τέλει, η μασονία είναι ένα Ιουδαϊκό δημιούργημα. Αυτό αποδεικνύεται από πολλά: α) Κατά τη μασονική Εγκυκλοπαίδεια οι δημιουργοί του ήταν Ιουδαίοι. β) Η Καμβάλα, η Εβραϊκή μαγεία, θεωρείται η βασίλισσα της μασονικής στοάς. γ) Ένα πλήθος λέξεων είναι Εβραϊκές. δ) Πρέπει να γνωρίζει ο μασόνος μάγος τουλάχιστον το Εβραϊκό αλφάβητο. ε) Και καθώς παραπονούνται οι άλλοι μάγοι, οι Ιουδαίοι μάγοι κατακλύζουν τις μασονικές στοές και τις καταντούν Ιουδαϊκά μαγαζιά. Χρηματοδότησαν και ίδρυσαν στοές διεθνώς. Ήδη στον αιώνα μας είναι κράτος εν κράτει, ειδικά εκεί όπου υπάρχει πολύ Ιουδαϊκό στοιχείο. Επειδή όμως έγιναν γνωστά τα έργα της στοάς και την απέφευγαν οι άνθρωποι παρά τις πιέσ εις των πρακτόρων τους, δημιούργησαν λέσχες με μασονική διαχείριση, όπως τους ROTARY, LIONS, ROYND TABLE και άρπαξαν άλλους Οργανισμούς όπως τους Y.M.C.A. κλπ.




Χρηματοδοτούν και πατρονάρουν προσκόπους και αιρέσεις για να πλήξουν την Ορθοδοξία. Ελέγχουν λόγω του ότι έχουν το χρήμα εις χείρας τους, την οικονομική ζωή διεθνώς, το εμπόριο, τις πολεμικές βιομηχανίες και τις κυβερνήσεις με ανθρώπους δικούς τους. Δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύουν οι Ιουδαίοι για να συντηρούν τις χιλιάδες Οργανώσεις που κάνουν «αντίπραξη» σε κάθε εμπόδιο! Χρηματοδοτούν και οργανώνουν ό,τι κακό βρουν, ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες, κινήματα δήθεν οικολογίας, δήθεν ειρήνης, εργατικά κινήματα, ελέγχοντας τα συμβούλια.




Έτσι, κατά την έκφραση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ενώ λέγουν ότι είναι Ιουδαίοι, Ιουδαίοι δεν είναι, αλλά συναγωγή του σατανά.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 
α ) Η Μασονία στην Ελλάδα (Κώστα Τσαρούχα),
β) Ορθόδοξο Περιοδικό «Δύναμις»

 Από το Ελλήνων Νέα 


Aυτό το άρθρο προέρχεται από το: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2011/04/blog-post_8413.html#ixzz1Ioc8cfyg

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Χρεωκοπούν οι χώρες;



Χρεωκοπημένο είναι το σύστημα....


Σχόλ

Μα, χρεωκοπούν οι χώρες; Και ναι και όχι. Δε χρεωκοπούν με τον τρόπο που πτωχεύει μια επιχείρηση, δηλαδή, τελικά να κλείσουν. Αν και, στην ιστορία συνεχώς «κλείνουν» χώρες, έστω και εξαιτίας άλλων λόγων και όχι της χρεωκοπίας (ίσως θυμάστε τη Σοβιετική Ένωση, αλλά δεν σας λέει και πολλά η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία).  


Στις χώρες η χρεωκοπία έχει περισσότερο την έννοια μιας κρίσης ρευστότητας, δηλαδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τις πληρωμές που πρέπει να κάνει. Σε αυτή την περίπτωση, κάνει στάση πληρωμών και τελικά αναδιαπραγμάτευση του χρέους της. Συνήθως, ή σχεδόν υποχρεωτικά, ξεκινά από την καθυστέρηση ή άρνηση καταβολής κάποιων τοκοχρεωλυσίων και, αν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, και άλλων πληρωμών φτάνοντας μέχρι τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και την καταβολή των συντάξεων.
Περίπου αυτό συνέβη και στην Αργεντινή το 2002. Το συνολικό χρέος του αργεντινού δημοσίου έφτανε τα 195,5 δισ. δολάρια τη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση ρευστότητας. Δεν ήταν πάρα πολύ υψηλό ως ποσοστό του ΑΕΠ, μόνο γύρω στο 65%, αλλά σημασία είχε ότι δε μπορούσαν να γίνουν οι τρέχουσες πληρωμές. Αιτία ήταν το πρώτο «οικονομικό θαύμα» της Αργεντινής που άρχισε το 1991. Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 ο πληθωρισμός είχε ξεπεράσει το 200% το μήνα(!). Οι τιμές αυξάνονταν κάθε μέρα. Ο Κάρλος Μένεμ εξελέγη πρόεδρος το 1989 και ξεκίνησε με την κλασική συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ): άνοιγμα της οικονομίας στο διεθνές εμπόριο, ιδιωτικοποιήσεις και μείωση της γραφειοκρατίας. Η συνταγή δεν είχε και πολλή επιτυχία μέχρι την υποχρεωτική σύνδεση του νομίσματος (πέσο) με το δολάριο, σε αναλογία ένα προς ένα το 1991. Κάθε πέσο θα άξιζε ένα δολάριο για πάντα. Τέλος στις υποτιμήσεις, τέλος και στον πληθωρισμό με μια κίνηση. Τα επιτόκια έπεσαν εξ ορισμού στο επίπεδο των αμερικανικών. Δεν τα όριζε πια η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής αλλά η Federal Reserve των ΗΠΑ. Το στοίχημα της νομισματικής σταθερότητας απέδωσε αμέσως. Την περίοδο 1991-94 ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν 7,7% και όλοι μιλούσαν για το οικονομικό θαύμα της Αργεντινής, ήταν η χώρα - πρότυπο της Λατινικής Αμερικής και αγαπημένο παιδί των ξένων επενδυτών που έριξαν άφθονα χρήματα στη χώρα.
Αλλά το «θαύμα» οδήγησε στη χρεωκοπία, καθώς τα πράγματα στράβωσαν στο τέλος της ίδιας δεκαετίας. Το δολάριο παραήταν ισχυρό εκείνη την εποχή, ενώ μόνο ένα μικρό μέρος των εμπορικών συναλλαγών της χώρας ήταν με τις ΗΠΑ. Ο κύριος όγκος ήταν με τη Βραζιλία, που είχε υποτιμήσει, και την Ευρώπη (θυμάστε πόσο χαμηλά ήταν τότε το ευρώ έναντι του δολαρίου – περίπου στη μισή τιμή σε σχέση με σήμερα). Αποδείχτηκε ότι η σύνδεση είχε γίνει με το λάθος νόμισμα. Τρία χρόνια ύφεσης, από το 1999 έως το 2002, ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση του Ντουάρτε να εγκαταλείψει την υποχρεωτική σύνδεση του πέσο.

Η χώρα σταμάτησε να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος και επαναδιαπραγματεύτηκε με τους πιστωτές της. Μόνο ένας απαίτησε να συνεχίσει να πληρώνεται κανονικά: φυσικά πρόκειται για το ΔΝΤ. Η κυβέρνηση της Αργεντινής κράτησε πολύ σκληρή στάση με τους υπόλοιπους και τους υποχρέωσε (συγκεκριμένα το 76% αυτών) να δεχθούν μια συμφωνία με την οποία τα ομόλογα ανταλλάχθηκαν με νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας και ονομαστικής αξίας μόλις στο 25-35% των αρχικών. Δηλαδή όποιος ομολογιούχος είχε έναν τίτλο αξίας 100 πέσο έπαιρνε ως αντάλλαγμα έναν άλλο αξίας 25-35 πέσο.
Άδικο; Στην πραγματικότητα η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι το πιο δίκαιο πράγμα που μπορεί να συμβεί, όχι μόνο για τη χώρα που έχει δανειστεί αλλά και για τους επενδυτές που ΔΕΝ έχουν δανείσει αυτή τη χώρα, όσο και αν φαίνεται παραδοξολογία. Ας πάρουμε ένα όχι και τόσο υποθετικό παράδειγμα. Μια χώρα (Α) δανείζεται με ομόλογα που δίνουν τόκο 3% και μια άλλη (Β) με 5%. Ερώτημα κρίσης: τι θα πρέπει να κάνει η χώρα Β σε (ας πούμε) δέκα χρόνια ώστε να μην αδικηθούν οι ομολογιούχοι που επένδυσαν στην χώρα Α (σωστά διαβάσατε, στη χώρα Α). Ας βάλουμε κάτω τα νούμερα: όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα της χώρας Α αξίας 100 ευρώ θα έχουν εισπράξει 30 ευρώ σε τόκους και θα τους οφείλεται κεφάλαιο 100 ευρώ. Μετά από δέκα χρόνια όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα της χώρας Β θα έχουν εισπράξει τόκους 50 ευρώ και θα τους οφείλεται κεφάλαιο 100 ευρώ. Συνεπώς, όσοι επένδυσαν στη χώρα Α (τη «σωστή» και χαμηλού ρίσκου χώρα), πιάστηκαν κορόιδα. Αν, όμως, η χώρα Β κηρύξει στάση πληρωμών και κάνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, τα πράγματα αλλάζουν. Σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορεί να πει στους πιστωτές της ότι για κάθε ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ θα πάρουν στο χέρι 80 ευρώ (το ποσό θα πρέπει να είναι ακόμη μικρότερο λόγω ανατοκισμού των τόκων που έχουν ήδη πάρει στο χέρι οι πιστωτές, αλλά το παρακάμπτουμε για λόγους ευκολίας). Φυσικά, οι πιστωτές θα γκρινιάξουν και θα σηκώσουν «επανάσταση», αλλά στην πραγματικότητα θα είναι ευχαριστημένοι γιατί αν είχαν επενδύσει στη χώρα Α, πάλι τα ίδια θα είχαν πάρει (επειδή τα ομόλογα αλλάζουν χέρια στη διάρκεια «ζωής» τους, όσοι τα πούλησαν νωρίς έχουν κερδίσει και όσοι τα αγόρασαν αργά έχασαν – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Τα πράγματα, βέβαια, δεν γίνονται τόσο τακτοποιημένα στην πραγματική ζωή, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι περίπου αυτό. Εναλλακτικά, αν οι δύο χώρες είχαν διαφορετικό νόμισμα, θα μπορούσε απλώς να γίνει μια υποτίμηση με το ίδιο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση της Αργεντινής έγιναν και τα δύο.

Η υποτίμηση του νομίσματος το 2002 εξανέμισε τις αποταμιεύσεις μιας ζωής για τη μεσαία τάξη της Αργεντινής καθώς είδαν την αξία τους να πέφτει στο ένα τρίτο μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Φυσικά, οι ισχυρότεροι είχαν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό εγκαίρως, ενώ οι φτωχότεροι δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Και το ξέσπασμα της βίας κράτησε για πολλές εβδομάδες με τους δρόμους του Μπουένος Άιρες και των άλλων μεγάλων πόλεων να έχουν γίνει κόλαση. Πάντως, μετά την πρώτη απογοήτευση, η γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας έφερε πάλι το χαμόγελο. Το δεύτερο οικονομικό θαύμα της Αργεντινής έγινε κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα από τη συνταγή για το πρώτο θαύμα και από τις υποδείξεις του ΔΝΤ. Υποτίμηση, κρατικοποιήσεις, έλεγχοι τιμών, αντικατάσταση των ιδιωτικών συντάξεων με κρατικές και τελικά ανάπτυξη 9% από την πρώτη κιόλας χρονιά και για τα επόμενα πέντε-έξι χρόνια.
Συμπέρασμα πρώτο: Τελικά, η οικονομία είναι πολύ περισσότερο αντιφατική και πολύπλοκη απ’ όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Η περίπτωση της Αργεντινής δείχνει ότι μπορεί να δουλεύει μια συνταγή, αλλά και η αντίθετή της (όμως καμία από τις δύο για πάντα).
Συμπέρασμα δεύτερο: Η περίπτωση της Αργεντινής λέει περισσότερα για την Ιρλανδία παρά για την Ελλάδα. Στη δεκαετία του 1990 η Ιρλανδία είχε «δέσει» το νόμισμά της στο γερμανικό μάρκο -ενόψει της δημιουργίας του ευρώ- ενώ οι εμπορικές της συναλλαγές ήταν κυρίως με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, δύο νομίσματα που ήταν τότε υπερτιμημένα έναντι των ευρωπαϊκών. Δηλαδή βρέθηκε -χωρίς να το έχει σχεδιάσει- ακριβώς στην αντίθετη κατάσταση από την Αργεντινή της ίδιας περιόδου. Αλλά με την ανατίμηση του ευρώ η Ιρλανδία έγινε μια νέα Αργεντινή. Τα μέτρα που λαμβάνει το Δουβλίνο είναι συνταγή για κοινωνική καταστροφή και μπορούμε να διακινδυνεύσουμε την πρόβλεψη ότι ο επόμενος «Δεκέμβρης» θα ξεσπάσει στις κελτικές ακτές. Η ελληνική οικονομία είναι πιο «κλειστή» από την ιρλανδική και οι συναλλαγές της περισσότερο με άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ.
Συμπέρασμα για την Ελλάδα: Όσο η χώρα μας δανειζόταν με μόλις 0,20-0,30% πάνω από το γερμανικό δημόσιο, η ημέρα που θα όφειλε (τονίζω το «όφειλε») να ρίξει φέσι ήταν πολύ μακριά, πολλές δεκαετίες στο απώτερο μέλλον. Αν συστηματικά υποχρεωθεί να πληρώνει 2,00% παραπάνω, αυτή η ημέρα έρχεται πλησιέστερα αλλά πάντως όχι πολύ κοντά. Στο μεσοδιάστημα θα συμβαίνει μια μεταβίβαση πλούτου από την ελληνική κοινωνία στους ξένους και εγχώριους ομολογιούχους.