~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ *.......μαρξιστικά κείμενα, σκέψεις, ιδέες,* kepeme@gmail.com ...*~~~~~~~~~~~~
Διαδικτυακό Αρχείο Μαρξιστών

"Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της Ε.Ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [Ο Δρόμος της Αριστεράς]

Νίκος Μπελογιάννης

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη..................................... Νίκος Μπελογιάννης
~~~~~~~~~~~~~~


* 13 Αυγούστου 2015 * 222 Θλιβερά ανθρωπάκια ψήφισαν μέσα σε μια νύχτα το 3ο κατάπτυστο Μνημόνιο που είναι και ο θάνατος των Ελλήνων, τώρα ζητούν την ψήφο μας τους λέμε ΟΧΙ μέχρι το τέλος -

.

Ιδέες, Σκέψεις...

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Βλέπεις Νίκας; Είναι ο ελληνικός καπιταλισμός

 

Του Οδυσσέα Αϊβαλή
 

Η Coca-Cola 3Ε, μετά την απόφαση να αλλάξει τον τρόπο διανομής των προϊόντων, προχώρησε σε 33 απολύσεις στη Θεσσαλονίκη. Η εταιρεία αποφάσισε να μετατρέψει τη μεταφορά των προϊόντων της χρησιμοποιώντας εξωτερικούς συνεργάτες. Η εταιρία αλλαντικών Νίκας απέλυσε στις 6 Νοέμβρη δέκα εργαζόμενους επειδή συμμετείχαν στην απεργία.

Η επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους ξεκινά από τον μικρό επιχειρηματία που εφαρμόζει εργασιακές συνθήκες γαλέρας, με εκ περιτροπής ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, με δοκιμαστικούς απλήρωτους εργαζόμενους που εναλλάσσονται, κυρίως στην εστίαση και στο εμπόριο, διαμορφώνοντας έτσι την κατηγορία των εργαζόμενων φτωχών στον κλάδο των υπηρεσιών. Στον τομέα του εμπορίου η εκμετάλλευση εντείνεται επιπλέον με το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή, μιάς και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων προκειμένου να καλύψουν τη παραπάνω μέρα λειτουργίας έχουν τις επιλογές της απλήρωτης εργασίας και της ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας των εργαζομένων.

Η επίθεση εντείνεται στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως την Κόκα Κόλα και την Νίκας, που ενώ αυξάνουν την κερδοφορία τους μέσα στην κρίση, ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις με τον «μνημονιακό» νόμο. Επιβάλλουν την εργοδοτική τρομοκρατία απολύοντας εργαζόμενους, και στη συνέχεια επαναπροσλαμβάνουν λιγότερους με νέες συμβάσεις, με τον βασικό μισθό, καλλιεργώντας παράλληλα τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους. Όλα αυτά δε, με την πολιτική προτροπή της κυβέρνησης, καθώς πρόσφατα ο Υφυπουργός Εργασίας χαρακτήρισε ξεπερασμένο το όριο του 5% στις απολύσεις.

Όμως το «πρόβλημα» του ορίου απολύσεων το ξεπερνάν ήδη με τμηματικές απολύσεις κάθε μήνα. Στην Κόκα Κόλα 3Ε έγιναν 33 απολύσεις εργαζομένων και χωρίστηκαν σε τρείς φάσεις με 11 απολύσεις για τρείς μήνες. Σε άλλες περιπτώσεις, οι απολύσεις χρησιμοποιούνται ως μέσο τιμωρίας και εκφοβισμού των εργαζομένων. Η εταιρία Νίκας απέλυσε 10 εργαζόμενους, μέλη της σωματειακής επιτροπής, επειδή συμμετείχαν στην απεργία στις 6 Νοέμβρη. Έτσι επιβάλλεται η πειθαρχία στην παραγωγική διαδικασία προκειμένου να παράγεται υπεραξία.

Οι αλλαγές στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων κατά την διάρκεια της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης εκδηλώνονται με την υποβάθμιση της πλήρους και σταθερής απασχόλησης υπέρ των ευέλικτων μορφών απασχόλησης που ισοδυναμούν με περιορισμένες αμοιβές και δικαιώματα, με την αποδιάρθρωση του τρόπου διαμόρφωσης των συλλογικών συμβάσεων και του τρόπου καθορισμού των αποδοχών, την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας με την απόλυτη προσαρμογή του στις ανάγκες της επιχείρησης και την άμβλυνση των όρων προστασίας από τις απολύσεις. Το φαινόμενο της ανασφάλιστης εργασίας σε ποσοστό 30% το 2012 είναι ενδεικτικό της εκτεταμένης παράνομης εργασιακής ευελιξίας και της παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας [1].

Με βάση τα αποτελέσματα του πληροφοριακού συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» του Υπουργείου Εργασίας τον Οκτώβριο, παρατηρείται αύξηση των ελαστικών μορφών εργασίας. Οι προσλήψεις με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 59.563, ενώ οι προσλήψεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης ήταν 78.845. Ενώ 6.393 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε συμβάσεις ευέλικτων μορφών εργασίας.

Οι εργασιακές σχέσεις που επιβάλλονται στα χρόνια των μνημονίων αναδεικνύουν τους δύο αντίθετους κόσμους της κοινωνίας, Από τη μία μεριά είναι οι εκμεταλλευτές, που παράγουν κέρδη μέσα στην κρίση [2]. Μειώνοντας το κόστος του μεταβλητού κεφαλαίου, δημιουργούν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Από την άλλη είναι οι εκμεταλλευόμενοι, που εξαναγκάζονται να πειθαρχήσουν με τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας και με τη συλλογική συνδικαλιστική διεκδίκηση σχεδόν απαγορευμένη.

Η επιτυχία των πρώτων είναι ότι ξέρουν πως, για να αποσπούν κέρδη, πρέπει να επιβάλλουν τις πολιτικές με τις οποίες θα μπορούν να εκμεταλλεύονται την εργασιακή δύναμη χωρίς να λογαριάζουν τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων. Έτσι, δρουν με κοινή πολιτική στόχευση την εφαρμογή των μνημονίων, λειτουργώντας ως συνολικό κεφάλαιο. Ο κάτοχος ατομικού κεφαλαίου συμμετέχει, ανάλογα με το μερίδιό του, στο συνολικό κοινωνικό κεφάλαιο και αποκτά συνείδηση ότι το κεφάλαιο είναι μία κοινωνική δύναμη. Με αυτόν τον τρόπο το συνολικό κεφάλαιο διαμορφώνει τον βαθμό εκμετάλλευσης της συνολικής εργασίας [3].

Στην πλευρά των εκμεταλλευόμενων, αντίθετα, υπάρχει δυσκολία να συγκροτηθούν συλλογικές ταξικές ταυτότητες. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η ευθύνη της Αριστεράς: στο να αποκτήσει αυτή οργανικές σχέσεις με τον κόσμο της εργασίας και να μετατρέψει το αίσθημα αδικίας σε συλλογικό ταξικό συμφέρον που διεκδικεί. Οι εργαζόμενοι συγκροτούνται σε τάξη όταν αγωνίζονται συλλογικά ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, οργανωμένοι με συλλογικές ταυτότητες που αμφισβητούν την αστική ηγεμονία. Δηλαδή με την μετατροπή σε τάξη που έχει συνείδηση του εαυτού της και του κοινωνικού της ρόλου, μετασχηματισμός της ταξικής θέσης σε ταξική συνείδηση. Οι εργαζόμενες τάξεις συγκροτούνται όταν υπάρχει πολιτικό κίνημα για την επιβολή του ιδιαίτερου ταξικού συμφέροντος τους ως γενικό κοινωνικό συμφέρον. Καθήκον της Αριστεράς είναι αυτή η συγκρότηση των εργαζόμενων δυνάμεων σε τάξη [4].

______________

Σημειώσεις

[1] Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (2012). Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση. Αθήνα.

[2] Αύξησαν τα κέρδη τους στην κρίση 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα: http://left.gr/news/ayxisan-ta-kerdi-toys-stin-krisi-500-megales-etaireies-stin-ellada

[3] Μαρξ, Κ. (1978-β). Το Κεφάλαιο, τόμος τρίτος, Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή.

[4] Ιωακείμογλου, Η. Τι συγκροτεί τις κοινωνικές τάξεις; http://ioakimoglou.netfirms.com/page11/files/9149979c7dc520c8e8cae8861d08af83-8.php


Οδυσσέας Αϊβαλής 
RED
Notebook14 Νεμβρίου 2013 - 1:51 πμ | Οδυσσέας Αϊβαλής

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Ου-τοπία - online: Για την απήχηση του φασισμού

Ου-τοπία - online: Για την απήχηση του φασισμού: .
H επιλογή της μνημονιακής πολιτικής από το ελληνικό κεφάλαιο φαίνεται ξεκάθαρα από τη βελτίωση της κερδοφορίας των 500 μεγαλύτερων ελληνικών εμπορικών επιχειρήσεων κατά 18,8% το 2011 και την αντίστοιχη κερδοφορία των 500 μεγαλύτερων ελληνικών βιομηχανικών επιχειρήσεων, με συνολικά κέρδη 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ.........

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Αντιρατσιστική και διαπολιτισμική εκπαίδευση: να βγάλουμε την ακροδεξιά από το σχολείο


 

Οι προκαταλήψεις δεν μειώνονται μέσα από την απλή πληροφόρηση για τις πολιτισμικές διαφορές. Χρειάζεται, επιπλέον, η δημιουργία ενός αναλυτικού προγράμματος που επιτρέπει στους μαθητές να ερευνήσουν τους τρόπους με τους οποίους ο ρατσισμός κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους
 
Toυ Οδυσσέα Αϊβαλή

Τα σχολεία ήταν από τους πιο προνομιακούς χώρους της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια, με την τελευταία να επιτυγχάνει αξιοσημείωτη διείσδυση στους μαθητές. Η ρατσιστική προπαγάνδα σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση, έστρεψαν ένα σημαντικό κομμάτι μαθητών στην ακροδεξιά. Πώς όμως έδρασε η Χ.Α. στα σχολεία; Παρέχοντας, πρώτα απ΄ όλα, μια έννοια συλλογικής νεανικής ταυτότητας. Μιας μάτσο, αντισυστημικής υποτίθεται ταυτότητας που έχουν ανάγκη πάρα πολλοί νέοι. Ένα σχολείο που εξαρθρώνεται διαρκώς, ήταν ευνοϊκό πεδίο για την Χρυσή Αυγή, το εγχείρημα της οποίας δεν έχει και καμιά πρωτοτυπία: όλες αυτές οι τελετουργίες με τις μπλούζες, τις δάδες, τις σημαίες και την σημειολογία παντού προσέλκυαν τους νέους.

Στη διαδικασία της αντεπίθεσης ενάντια στον φασισμό, χρειάζεται η επανασύνδεση του αντιφασιστικού κινήματος με τα σχολεία. Σε πρώτο επίπεδο, χρειάζεται η συνεργασία των εκπαιδευτικών με τους γονείς, τους μαθητές και τις συλλογικότητές τους. Με στόχο τη δημιουργία δομών αλληλεγγύης μέσα στη σχολική κοινότητα, όπως αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κυλικεία, μαθήματα αλληλεγγύης και δομών πολιτισμού, που θα επεκτείνονται και έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία και θα ανοίγονται στη γειτονιά. Τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, πολλές ΕΛΜΕ οργανώνουν τα απογεύματα μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας, με μεγάλη συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών. Με τα μαθήματα αυτά αναδεικνύονται αφ΄ ενός οι ευθύνες μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που βάζει οικονομικά κριτήρια στη μάθηση ώστε τελικά να μαθαίνουν όσοι έχουν χρήματα, αφ΄ ετέρου η δύναμη των «από κάτω», η δύναμη της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας.

Η αντιρατσιστική εκπαίδευση είναι προϋπόθεση για την καταπολέμηση του φασισμού στα σχολεία. Μπορεί να ενταχθεί στο «τώρα», στα αλληλέγγυα μαθήματα, και να επιβληθεί από τους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας στο εκπαιδευτικό σύστημα. Σε μία αντιρατσιστική εκπαίδευση είναι σημαντική η ουσιαστική ενσωμάτωση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο σχολείο (Οδηγός αντιρατσιστικής εκπαίδευσης). Σε αντίθεση με τον εθνοκεντρισμό και την μονοπολιτισμική διδασκαλία του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος, η διαπολιτισμικότητα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ουσιαστική αποδοχή της διαφορετικότητας. Η άρνηση της απολυτότητας οποιουδήποτε πολιτισμικού προτύπου κάνει τη διαπολιτισμικότητα διαδικασία μετασχηματισμού. Στη διαδικασία αυτή δεν υπάρχουν αδιαπραγμάτευτες αλήθειες, αλλά μεταβαλλόμενες ερμηνείες. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση χρησιμοποιεί την πολιτισμική διαφορά των μαθητών ως αφορμή να γνωρίσουν αυτοί διαφορετικούς πολιτισμούς.

Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός ασκεί πίεση ώστε οι μαθητές να σκέφτονται με συγκεκριμένους τρόπους, καταπιέζει την πρωτοβουλία και τη δημιουργικότητα, καλλιεργεί παράλληλα στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η απόρριψη του διαφορετικού και ο αποκλεισμός συμβάλλουν ώστε, όσοι βρίσκονται έξω από το υποτιθέμενο κανονικό, να γίνονται αντικείμενα διακρίσεων και εκμετάλλευσης. Ο στόχος του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ήταν πάντα η μεγαλύτερη δυνατή εθνική και πολιτισμική ομοιογένεια: η επίσημη εκπαίδευση στην Ελλάδα ήταν πάντα μονοπολιτισμική, με άλλα λόγια, μια αφομοιωτική εκπαιδευτική πολιτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποκλεισμού των μεταναστών μαθητών από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πρόσφατα η απαγόρευση από το Υπουργείο Παιδείας να δώσουν Πανελλήνιες εξετάσεις τον περασμένο Μάιο, μαθητές που οι γονείς τους έχουν χάσει την άδεια παραμονής λόγω ανεργίας, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε απολυτήριο λυκείου.

Αντίθετα, οι βασικές διαστάσεις της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η ένταξη στο περιεχόμενο των μαθημάτων και στις αναφορές των εκπαιδευτικών στοιχείων από διαφορετικούς πολιτισμούς· η μείωση των προκαταλήψεων και η καλλιέργεια δημοκρατικών στάσεων και αξιών στους μαθητές· η δημιουργία ευκαιριών για ισότιμη σχολική εξέλιξη όλων των μαθητών· η ενδυνάμωση και οργάνωση της σχολικής συλλογικότητας, ώστε όλοι οι μαθητές από διαφορετικώς φυλετικές, εθνικές ή κοινωνικές ομάδες να νιώθουν εκπαιδευτικά ισότιμοι.

Οι προκαταλήψεις δεν μειώνονται μέσα από την απλή πληροφόρηση για τις πολιτισμικές διαφορές. Χρειάζεται, επιπλέον, η δημιουργία ενός αναλυτικού προγράμματος που επιτρέπει στους μαθητές να ερευνήσουν τους τρόπους με τους οποίους ο ρατσισμός κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους ανάλογα με την εθνοπολιτισμική τους προέλευση και αναπαράγει τις ανισότητες. Ένα ακόμη βασικό στοιχείο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας των μεταναστών μαθητών, ως βάση για την εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας. Σε αυτή τη διαδικασία μπορούν να εμπλακούν οι γονείς των μαθητών και σύλλογοι μεταναστών, πραγματοποιώντας μαθήματα της γλώσσας τους.

Το κυρίαρχο συστατικό του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού είναι ο ανταγωνισμός με στόχο την επικράτηση του ισχυρότερου. Ο ανταγωνισμός διαπερνά και την εκπαίδευση, κυρίως μέσω της διαδικασίας της αξιολόγησης. Κάθε μαθητής ανταγωνίζεται τον άλλο σε όλη τη σχολική διαδικασία με αποκορύφωμα την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα η αξιολόγηση επεκτείνεται και στους εκπαιδευτικούς καλλιεργώντας τον ανταγωνισμό ανάμεσά τους. Σε ακραίες συνθήκες, όπως αυτές σήμερα, ο ανταγωνισμός παίρνει τη μορφή της επιβίωσης ενάντια σε όλους τους άλλους. Σε αντίθεση λοιπόν με μια εκπαιδευτική διαδικασία στηριγμένη στον ανταγωνισμό, ένα χειραφετητικό εκπαιδευτικό πρόταγμα με στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό, έχει σαν βασικό στοιχείο τη συνεργατική μάθηση - τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών και των εκπαιδευτικών με τους μαθητές. Στο διαφορετικό αυτό πρότυπο, η αξιολόγηση περιορίζεται στην αυτοαξιολόγηση, ο μαθητής δηλαδή παρακολουθεί την πορεία του εαυτού του, χωρίς να συγκρίνεται με τους άλλους.



Οδυσσέας Αϊβαλής 
RED
Notebook