Με τούτες τις λέξεις έκλεινε την ιστορική του απολογία, στις 6 Οκτώβρη 1953 ενώπιον του δικαστηρίου του Σαντιάγκο, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους. Η επίθεση εκείνη, 64 χρόνια πριν, σηματοδότησε την απαρχή της μαζικής εξέγερσης κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, που πέντε χρόνιο αργότερα, θα γκρεμίζονταν ολοκληρωτικά από τις επαναστατικές δυνάμεις.
Η επιχείρηση στους στρατώνες της Μονκάδα μπορεί να απέτυχε, καθώς ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν ενώ ο ίδιος ο Κάστρο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Ωστόσο ήταν αρκετή ώστε να ανάψει τη σπίθα για την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα. Έπειτα από δύο χρόνια φυλάκισης ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό όπου ξεκίνησε την οργάνωση της αντεπίθεσης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Εκεί, μέσω του αδελφού του Ραούλ, συνάντησε για πρώτη φορά τον αργεντίνο γιατρό Ερνέστο Τσε Γκεβάρα που, λίγα χρόνια αργότερα, έμελλε να αναδειχθεί ως μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της κουβανικής Επανάστασης.
Ουσιαστικά η 26η Ιούλη- από την οποία πήρε το όνομα του το επαναστατικό «Κίνημα της 26ης Ιούλη» – σηματοδότησε τον προάγγελο του τριετούς ένοπλου επαναστατικού αγώνα (1956-1959) που οδήγησε στην απελευθέρωση της Κούβας από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μπατίστα και τους βορειοαμερικανούς ιμπεριαλιστές-πατρόνες του. Την 1η Γενάρη του 1959, έπειτα από τη μεγάλη νίκη στην Σάντα Κλάρα, οι επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ έμπαιναν θριαμβευτικά στην Αβάνα. Ο δικτάτορας Μπατίστα είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει.
Σήμερα, 64 χρόνια από την επίθεση στη Μονκάδα και 58 χρόνια από το θρίαμβο της Επανάστασης, μπορούν να βγουν συμπεράσματα από τον αγώνα του μικρού αλλά ηρωϊκού λαού της Κούβας. Η Κούβα, παρ’ ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλό επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων, κατάφερε με την στήριξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών να ξεπεράσει τεράστια εμπόδια, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό ανηλεή πόλεμο του εγκληματικού εμπάργκο των ΗΠΑ. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα απέδειξε την ανωτερότητά του σοσιαλιστικού συστήματος προσφέροντας κατακτήσεις- σε μια σειρά τομείς της κοινωνικής ζωής- που αποτελούν ακόμη και σήμερα άπιαστο όνειρο για τους εργαζόμενους στον καπιταλιστικό κόσμο.
Ο αγώνας της εργατικής τάξης της Κούβας για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ανέδειξε ένα νέο σύστημα αξιών, όπως αυτή του διεθνισμού, της ανιδιοτελούς αλληλεγγύης και προσφοράς, όπλισε με δύναμη το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των λαών και αποδυνάμωσε τους ντόπιους και ξένους φορείς της αντεπανάστασης.
Στο δρόμο που κληρονόμησε από την Επανάσταση, προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και ενίσχυσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κλείνοντας τ’ αυτιά του στις «σειρήνες» του ρεφορμισμού, ο κουβανικός λαός μπορεί και πρέπει να πορευτεί, έχοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, των εργαζομένων, κάθε χώρας, απ’ άκρη σε άκρη της γης.

___________